Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τον απορροφητικό βόθρο.
Ο απορροφητικός βόθρος είναι ένα είδος βόθρου ή τάφρου για υπεδάφια διάθεση των λυμάτων σε εδάφη με διαπερατότητα, λύση που επιλέγεται όταν δεν υπάρχει σύνδεση με υπόνομο ή δίκτυο βιολογικού καθαρισμού και όταν έχει αποκλειστεί η καλύτερη επιλογή του στεγανού βόθρου. Ο απορροφητικός είναι μακράν η καλύτερη λύση για διάθεση των λυμάτων εφόσον έχει σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Ο απορροφητικός βόθρος απαγορεύεται να εγκαθίσταται κοντά σε πηγές υδροληψίας λόγω του υπαρκτού κινδύνου μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα. Κατά τη φάση του σχεδιασμού της αποχετευτικής εγκατάστασης και της επιλογής του συστήματος διάθεσης των λυμάτων, πρέπει να εξεταστούν σοβαρά οι λύσεις του στεγανού ή βιολογικού βόθρου για τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν. Δείτε το σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα μας. Οι επιπτώσεις της απορρόφησης είναι μεγάλες για το περιβάλλον. Δημιουργείται υπερτροφισμός ορισμένων ειδών που οδηγεί σε κατάρρευση οικοσυστήματα και ίσως καταλήξει στην τροφική μας αλυσίδα.
Ο απορροφητικός βόθρος πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, όπως να υπάρχει πριν τον απορροφητικό μια σηπτική δεξαμενή (σηπτικός βόθρος) για την καθίζηση των στερεών λυμάτων/αποβλήτων πριν τη διάθεση των ακάθαρτων υγρών στο υπέδαφος. Η λογική είναι να συγκεντρώνουμε τα στερεά και να διώχνουμε τα υγρά στο υπέδαφος (απορρόφηση). Η δεξαμενή αλλά και η τάφρος πρέπει να έχουν επαρκή χωρητικότητα ώστε να λειτουργούν απρόσκοπτα για την καθίζηση και διάθεση των λυμάτων.
Για την αποφυγή διάβρωσης της θεμελίωσης του κτιρίου, η ελάχιστη απόσταση κατασκευής του απορροφητικού βόθρου είναι 5 μέτρα σε μαλακό υπέδαφος, 3 μέτρα σε βραχώδες/κροκαλοπαγές και 1,5 μέτρο σε συμπαγή βράχο.
Ανάλογοι περιορισμοί απόστασης για την εγκατάσταση της απορροφητικής τάφρου, ισχύουν για πηγές ύδρευσης, 15 κατ’ ελάχιστον μέτρα από υδραγωγεία, 30 μέτρα από φρεάτια ή πηγές νερού ή τη θάλασσα. Τα όρια από το δρόμο/οδό ή όρια οικοπέδου είναι τουλάχιστον 1 μέτρο.
Πρόβλημα με τους απορροφητικούς βόθρους υπάρχει σε τουριστικά καταλύματα που λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες εκροών κατά τη θερινή περίοδο και δεν επιτρέπουν μια ορθολογική κατανομή των εκροών στον απορροφητικό. Σε τέτοια περίπτωση, η απορροφητικότητα παύει να ισχύει και καταλήγουμε να έχουμε έναν στεγανό βόθρο αντί απορροφητικό που χρειάζεται τακτικό άδειασμα ή κατασκευή δεύτερου απορροφητικού βόθρου. Επίσης, η ενόχληση είναι μεγαλύτερη λόγω της θερμοκρασίας (οσμές κλπ). Σε τέτοιες περιπτώσεις, συστήνεται το τακτικό άδειασμα της σηπτικής δεξαμενής πριν συμβεί υπερπλήρωση της απορροφητικής τάφρου.
Τώρα, ποια είναι η διαφορά μεταξύ του απορροφητικού βόθρου και της τάφρου ώστε να μη γίνεται σύγχυση. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο κατασκευής και στα πλεονεκτήματα κάθε επιλογής.
Ο απορροφητικός βόθρος κατασκευάζεται με προκατασκευασμένους διάτρητους τσιμεντοδακτύλιους (δακτυλίδια). Ύστερα γίνεται επίχωση περιφερειακά με κροκάλες ή χαλίκι και καλύπτονται με τσιμέντο και φρεάτιο επίσκεψης. Η τάφρος κατασκευάζεται από διάτρητους σωλήνες αποστράγγισης από PVC-U ή πολυαιθυλένιο με κατάλληλη κλίση που τοποθετούνται επάνω σε κροκάλες και επιχώνονται.
Ως προς τα πλεονεκτήματα μεταξύ των δύο λύσεων, η απορροφητική τάφρος προσφέρει ευκολότερη εγκατάσταση, είναι πιο οικονομική, κατασκευάζεται σε συντομότερο χρόνο, μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη και σε δύσκολα εδάφη για εκσκαφή (βραχώδη), είναι πιο αποδοτική σε εδάφη με χαμηλή διαπερατότητα και τέλος, μπορεί να καλυφθεί από πάνω με φυτά.
Πώς υπολογίζονται οι διαστάσεις του απορροφητικού βόθρου
Οι διαστάσεις του βόθρου υπολογίζονται βάσει της μέγιστης ημερήσιας απορροής λυμάτων, της παράπλευρης βρεχόµενης επιφάνειας και της απορροφητικότητας των συναντώµενων εδαφών. Ενδεικτικά ανατρέξατε στον παρακάτω πίνακα:
